בכור

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Jiddisch[redigera]

Substantiv[redigera]

בכור (pkhor) m

  1. förstfödd son
    Etymologi: Av hebreiska בְּכוֹר (b'khór).
    Besläktade ord: בכורה (bkhoyre)