abklingen

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för abklingen 

Hjälpverb: haben

Infinitiv abklingen
Presensparticip abklingend
Perfektparticip abgeklungen
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich klinge ab du klingst ab er, sie, es klingt ab
Plural wir klingen ab ihr klingt ab sie klingen ab
Preteritum Singular ich klang ab du klangst ab er, sie, es klang ab
Plural wir klangen ab ihr klangt ab sie klangen ab
Imperativ
Singular - klinge ab! -
Plural - klingt ab! klingen Sie ab!
Konjunktiv I
Presens Singular ich klinge ab du klingest ab er, sie, es klinge ab
Plural wir klingen ab ihr klinget ab sie klingen ab
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich klänge ab du klängest, klängst ab er, sie, es klänge ab
Plural wir klängen ab ihr klängt, klänget ab sie klängen ab

abklingen

  1. klinga av, avklinga