disgrace

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Engelska[redigera]

Substantiv[redigera]

Böjningar av disgrace  Singular Plural
Nominativ disgrace disgraces
Genitiv disgrace's disgraces'

disgrace

  1. skam
  2. onåd

Verb[redigera]

Böjningar av disgrace  Singular Plural
1-2:a pers. 3:e pers.
Presens disgrace disgraces disgrace
Preteritum disgraced
Perfektparticip disgraced
Presensparticip disgracing

disgrace

  1. vanhedra