konungason

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Svenska[redigera]

Substantiv[redigera]

Böjningar av konungason  Singular Plural
utrum Obestämd Bestämd Obestämd Bestämd
Nominativ konungason konungasonen konungasöner konungasönerna
Genitiv konungasons konungasonens konungasöners konungasönernas

konungason

  1. son till konung
    Varianter: kungason

Översättningar[redigera]