normen

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Svenska[redigera]

Substantiv[redigera]

normen

  1. böjningsform av norm

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för normen 

Hjälpverb: haben

Infinitiv normen
Presensparticip normend
Perfektparticip genormt
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich norme  du normst  er, sie, es normt 
Plural wir normen  ihr normt  sie normen 
Preteritum Singular ich normte  du normtest  er, sie, es normte 
Plural wir normten  ihr normtet  sie normten 
Imperativ
Singular - norme ! -
Plural - normt ! normen Sie !
Konjunktiv I
Presens Singular ich norme  du normest  er, sie, es norme 
Plural wir normen  ihr normet  sie normen 
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich normte  du normtest  er, sie, es normte 
Plural wir normten  ihr normtet  sie normten 

normen

  1. standardisera
    Synonymer: standardisieren
    Besläktade ord: Norm, Normung