abbummeln

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för abbummeln 

Hjälpverb: haben

Infinitiv abbummeln
Presensparticip abbummelnd
Perfektparticip abgebummelt
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich bummle, bummel, bummele ab du bummelst ab er, sie, es bummelt ab
Plural wir bummeln ab ihr bummelt ab sie bummeln ab
Preteritum Singular ich bummelte ab du bummeltest ab er, sie, es bummelte ab
Plural wir bummelten ab ihr bummeltet ab sie bummelten ab
Imperativ
Singular - bummle!, bummel!, bummele ab! -
Plural - bummelt ab! bummeln Sie ab!
Konjunktiv I
Presens Singular ich bummele ab du bummelest ab er, sie, es bummele ab
Plural wir bummeln ab ihr bummelet ab sie bummeln ab
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich bummelte ab du bummeltest ab er, sie, es bummelte ab
Plural wir bummelten ab ihr bummeltet ab sie bummelten ab

abbummeln

  1. ta kompledig