ís

Bottniska

Substantiv

ís m

• uttal: /íːs/ (Umeå); /ɛ́ɪ̯ːs/ (Piteå, Kalix); /ǿʏ̯ːs/ (Luleå)

1. is

   Etymologi: Av fornnordiska íss.

   Sammansättningar: ísand, ísbærk, ísbærk’, ísbíld, ísbjern, ísikil, ískall, ísnǿt’

Isländska

Substantiv

Böjningar av ís	Singular		Plural
maskulinum	Obestämd	Bestämd	Obestämd	Bestämd
Nominativ	ís	ísinn	ísar	ísarnir
Ackusativ	ís	ísinn	ísa	ísana
Dativ	ísi, ís	ísinum	ísum	ísunum
Genitiv	íss	íssins	ísa	ísanna

ís m

1. is
2. glass

   Synonymer: rjómaís

Sammansättningar: ísaður, ísbjörn, ísbreiða, ísbrjótur, ísfiskur, íshaf, íshröngl, íshús, ísing, ísjaki, ískaldur, Ísland, ísmáfur, ísmoli, íspoki, ísskápur, ísöld