abnabeln

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för abnabeln 

Hjälpverb: haben

Infinitiv abnabeln
Presensparticip abnabelnd
Perfektparticip abgenabelt
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich nable, nabel, nabele ab du nabelst ab er, sie, es nabelt ab
Plural wir nabeln ab ihr nabelt ab sie nabeln ab
Preteritum Singular ich nabelte ab du nabeltest ab er, sie, es nabelte ab
Plural wir nabelten ab ihr nabeltet ab sie nabelten ab
Imperativ
Singular - nable !, nabel !, nabele ab! -
Plural - nabelt ab! nabeln Sie ab!
Konjunktiv I
Presens Singular ich nabele ab du nabelest ab er, sie, es nabele ab
Plural wir nabeln ab ihr nabelet ab sie nabeln ab
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich nabelte ab du nabeltest ab er, sie, es nabelte ab
Plural wir nabelten ab ihr nabeltet ab sie nabelten ab

abnabeln

  1. avnavla
    Besläktade ord: Abnabelung