anfechten

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för anfechten 

Hjälpverb: haben

Infinitiv anfechten
Presensparticip anfechtend
Perfektparticip angefochten
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich fechte an du fichtst an er, sie, es ficht an
Plural wir fechten an ihr fechtet an sie fechten an
Preteritum Singular ich focht an du fochtest an er, sie, es focht an
Plural wir fochten an ihr fochtet an sie fochten an
Imperativ
Singular - fechte an! -
Plural - fechtet an! fechten Sie an!
Konjunktiv I
Presens Singular ich fechte an du fechtest an er, sie, es fechte an
Plural wir fechten an ihr fechtet an sie fechten an
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich föchte an du föchtest an er, sie, es föchte an
Plural wir föchten an ihr föchtet an sie föchten an

anfechten

  1. anfäkta
    Das ficht mich nicht an.
    Det anfäktar mig inte.
    Besläktade ord: Anfechtung