normieren

Definition från Wiktionary, den fria ordlistan.
Hoppa till navigering Hoppa till sök

Tyska[redigera]

Verb[redigera]

Konjugation för normieren 

Hjälpverb: haben

Infinitiv normieren
Presensparticip normierend
Perfektparticip normiert
Indikativ 1:a pers. 2:a pers. 3:e pers.
Presens Singular ich normiere  du normierst  er, sie, es normiert 
Plural wir normieren  ihr normiert  sie normieren 
Preteritum Singular ich normierte  du normiertest  er, sie, es normierte 
Plural wir normierten  ihr normiertet  sie normierten 
Imperativ
Singular - normiere ! -
Plural - normiert ! normieren Sie !
Konjunktiv I
Presens Singular ich normiere  du normierest  er, sie, es normiere 
Plural wir normieren  ihr normieret  sie normieren 
Konjunktiv II
Preteritum Singular ich normierte  du normiertest  er, sie, es normierte 
Plural wir normierten  ihr normiertet  sie normierten 

normieren

  1. normera
    Besläktade ord: Norm, Normierung
    Varianter: normen